ความทรงจำของผม คือ ที่ได้เจอกับสังคมไหม่ๆ เจอเพื่อนไหม่ๆ ที่ถาวรานุกูล มากมายได้เพื่อนทั้ง หญิงและชาย ได้เจออาจาร์ที่ ใจดีและ โหด ครั้งแรกที่ได้เช้า มาในถาวรานุกูล ผมภูมิใจมากที่ได้ เข้ามาอยู่ โรงเรียนดีๆ แรกๆผมยังปรับตัวให้เข้ากับ สังคมไหม่ ไม่ได้แต่พออยู่ไแเรื่อยๆ มันก็ทำให้ความไม่ชินกับสถานที่ไหม่ กลายเป็น ที่แห่งความสุข ที่ได้อยู่ได้เจอกับสิ่งไหม่ๆพออยู่มาได้ สัก2-3 เดือนผมก็เริ่มที่จะอยู่กับสถานที่ไหม่ๆ แปลกๆ ได้เล่นกีฬากับที่ตัวเองชอบอีกด้วย มีเพื่อนหลายคนบอกผมว่ามาอยู่ ถาวรานุกูล มันรำบาก งานเยอะ อาจาร์โหด ตอนแรกผมก็นึกตามเพื่อน แต่พออยู่ไปเรื่อยๆ เริ่มรู้นิสัยคุณครูหลายๆท่าน เรียนกับครูหลายๆท่าน เริ่มสนุก เริ่มมีความสุขกับคุณครูไหม่ๆ เรียนมาเรื่อยๆเริ่มใกล้จะปิดเทอมแล้ว ผมก็เบื่อเพราะเวลาอยู่บ้านมันเบื่อ ไม่มีอะไรจะทำเลย ไม่เหมือนเวลาอยู่ที่โรงเรียน ได้อยู่กับเพื่อน แล้วมันสนุกดี พอเปิดเทอมผมก็ได้เรียนมาเรื่อยๆ จนถึงปัจจุบัน มันก็ทำให้ผมมีความสุข นึกถึงเรื่องก่อนๆ แล้วผมขำมากเลยครับปัจจุบันยนี้ ผมก็ชินกับทุกสิ่ง ทุกอย่างแล้ว ชินกับสังคมไหม่แล้วละครับ
